Het was prachtig weer in Hotsjietonia. Toevallig kwam scoutsleiding Roald langs om even te helpen met een spel uitzetten in het bos. Aan het begin van de opkomst vertrok hij. En terwijl de bevers de vlaggen van de vorige opkomst aan het afmaken waren kregen we een bericht binnen via de portofoon. Het was Roald!
Hij was de weg kwijt en vroeg of de bevers hem wilden redden. Maar natuurlijk! We waren net klaar met de vlaggenlijn en gingen met zijn allen naar buiten. Een paar bevers hadden de kaart van de omgeving rondom het gebouw mee genomen, en we namen ook de portofoon mee. Doordat de bevers steeds contact konden leggen met Roald, kon hij aanwijzingen geven over welke kant hij was op gegaan. We moesten bij het grote hek links af. Op de parkeerplaats van het hockeyveld hoorden we dat we langs het water moesten blijven lopen. We stonden voor de ingang van het bos.. en nu? Door het bos zei Roald. Achterin het bos liepen we over de kronkelpaadjes. Hij zei dat hij vlak bij koeien zat. De koeien vonden we! Maar waar was Roald? “Nog 1 keer links”. Een enkele bever wou de andere links nemen, maar uiteindelijk kwam het goed en vonden we Roald! Hij zat helemaal alleen tegen een boom aan. Gelukkig hadden we ook drinken mee, dus konden we samen even bijkomen.
Omdat we Roald op tijd vonden konden we een aantal spelletjes spelen! Zo staken we een rivier over met hoepels; hierbij moesten de bevers de hoepels niet te ver uit elkaar leggen zodat iedereen erbij kon. Ook hebben we geprobeerd om per tweetal ballonnen (met die wind!) naar de overkant te krijgen. Op de terugweg leek het de bevers leuk in het bos ook nog een spel te doen. Ze moesten binnen een bepaalde tijd wasknijpers aan elkaar hangen. Wie op het eind de minste wasknijpers had, had gewonnen!
Hierna was het al weer tijd om terug te gaan naar het Troephuis. Doordat de bevers goed konden oefenen met de portofoon zijn ze al voorbereid op de Jota-Joti de volgende opkomst! Tot dan!
